Музей пабагацеў
Як вы думаеце, шаноўныя чытачы, куды ў першую чаргу пойдзе госць, калі наведае родную школу? Правільна. У школьны музей! Бо ўсё тут дыхае ўспамінамі пра дзяцінства. Не-не, ды й знойдуцца нейкія рэчы, што гадоў колькі таму назад ты прынёс ад суседзяў ці сваякоў.
Як добра, што вясковыя школы берагуць памяць пра знакамітых землякоў, пра даўнія традыцыі і быт нашых продкаў, пра гады ліхалецця, якія перажыла беларуская зямля. І не верце, калі вам кажуць, што сучасная моладзь не цікавіцца гісторыяй. Яшчэ як цікавіцца! У Грынькаўской дзіцячым садзе-сярэдняй школе пра гэта добра ведаюць. Таму што ў школьным музеі, якім загадвае Алена Міхайлаўна Бакан, можна прымерыць каску, паіграць на гармоніку, абуцца ў лапці. Тут мноства экспанатаў! Качалкі і пралка, жорны і збаны, гільзы ад снарадаў. Музейныя экспанаты клапатліва збіраюцца гадамі. І дзіву даешся, што не перавяліся яшчэ людзі, якія гатовы шукаць, знаходзіць і … дарыць проста так, каб ведалі і помнілі іншыя.
Зусім нядаўна школьны музей у Грыньках папоўніўся новымі экспанатамі. Справа ў тым, што ў школе ўжо шмат гадоў працуе гурток «Літаратурнае краязнаўства» пад кіраўніцтвам настаўніка беларускай мовы і літаратуры Тамары Аркадзьеўны Хадасевіч. Вучні падтрымліваюць сувязь з цікавымі людзьмі. А вось не так даўно Тамары Аркадзьеўне патэлефанаваў незнаёмы чалавек. Аказалася, што гэта намеснік дырэктара Віцебскага маладзёжнага грамадскага аб’яднання «Ваенна–патрыятычны клуб «Пошук» Ігар Аляксандравіч Хмялькоў. Ён вядзе пошукавую работу, якая тычыцца партызанскага руху на Чашніччыне, і таму прасіў дапамогі ў Тамары Аркадзьеўны, якая мае па гэтай тэматыцы багаты матэрыял. Так завязалася знаёмства. Ігар Аляксандравіч аказаўся цікавым субяседнікам. Ён расказаў пра дзейнасць свайго клуба, які ўзначальвае таксама адданы сваёй справе чалавек Анатолій Аляксеевіч Бурдо. Даведаўшыся, што Грынькаўская школа мае свой маленькі музей, І. А. Хмялькоў прапанаваў у дар шэраг экспанатаў. Сярод іх – прадметы часоў Вялікай Айчыннай вайны, якія былі знойдзены пры раскопках членамі клуба «Пошук».
Цікавасць выклікалі трафеі. Нямецкая каска, салдацкі медальён, скрынка для захавання снарадаў… Нават уцалела шкляная бутэлька. Многія з перададзеных прадметаў належалі савецкім воінам. Кіркі, якімі капалі акопы, гімнасцёрка франтавіка, афіцэрскі мундзір, фрагменты самалёта і іншае – усяго перададзена школе больш пяцідзесяці прадметаў. І казаць не трэба, наколькі гэта важна. Педагогі і вучні вельмі ўдзячны Ігару Аляксандравічу.
